Wat had ik naar afgelopen dinsdag uitgekeken zeg. Kiki weer naar school en JW weer naar kantoor. Ik had een hele waslijst van dingen die ik wilde doen.
Hoe blij ik ook was dat Kiki weer naar school kon, ik had er toch ook wel wat gemengde gevoelens bij. De afgelopen 8 weken samen thuis, waren natuurlijk wel heel gezellig. En ik vond het ook waardevol dat ik zoveel tijd met haar door kon brengen. Maar natuurlijk zag ik ook hoe ze haar vriendjes miste. En de juf. En überhaupt de structuur van een gewone schooldag.
Gelukkig stond ze zelf te springen toen ze ’s ochtends wakker werd. IK MAG WEER NAAR SCHOOL! Pfft. Even was ik nog bang voor een drama. Toen ik afgelopen weekend voor het eerst in al die tijd lockdown een aantal uren van huis weg was, huilde ze heel hard toen ik wegging. Ze strekte zelfs haar armen naar me uit ‘Mama niet weggaan!’
Maar gelukkig was die vrees ongegrond. We hebben het afscheid bewust luchtig gehouden en ze stapte lachend bij JW in de auto. Even zoeken op school natuurlijk hoe de nieuwe looproute en routine is en hop, de dag begon voor de kleine dame.
En voor mij dus ook. Ik ging als een gek door het huis heen om wat losse eindjes weg te werken en klusjes op te knappen. Ik ging lekker lang wandelen met de hond, deed boodschappen en aan het einde van de ochtend zat ik even met een kopje koffie in de woonkamer om me heen te kijken en toen overviel het me: de stilte en rust. Heerlijk én heel saai tegelijk ineens. Ik miste Kiki en JW bij de lunch en telde stiekem toch wel een beetje de uren tot ik Kiki weer op kon gaan halen.
Gelukkig kwam ze heel vrolijk de klas uit. Ze vertelde honderduit. Dat deed ze ‘voor Corona’ trouwens nooit. Dan vroeg ik ‘Hoe was het op school?’ ‘Leuk.’ ‘Wat heb je gedaan?’ ‘Weet ik niet meer.’ Nu vertelde ze over met wie ze gespeeld had, dat ze een nieuw thema hebben, dat er een scherm om het bureau van de juf staat, dat ze nog niet hoefden te leren maar mochten spelen de hele dag etc.
Kiki gaat vooralsnog op dinsdag en vrijdag naar school en om de week op woensdag. Ik vond het wel heel raar om haar woensdag en donderdag weer thuis te hebben. Ik had wel verwacht dat ze voor thuis weer wat werkjes mee zou krijgen maar dat was (nog) niet het geval. En dus zit je de ene dag in het stramien van naar school gaan en de andere dag doe je weer alsof het vakantie is. Ik kan daar niet zo goed tegen maar a la. Vergeleken met waar we vandaan komen is het vooruitgang.
Woensdagmiddag begon ook Kiki’s turnles weer. Op een buitenterrein met allerlei restricties uiteraard. Maar wat had ze er zin in! Net zoals in de zwemlessen die ook weer begonnen. Ik had niet verwacht dat die alweer opgestart zouden worden maar ben blij dat dat wel zo is. Oorspronkelijk had Kiki voor de zomervakantie af kunnen zwemmen maar dat zit er nu natuurlijk niet meer in. Maar als ze pas in september weer naar zwemles had gekund, had ze zelfs een half jaar geen les gehad dus ik vind het zo wel prima.
En nu maar eens kijken hoe snel we aan dit ritme wennen. Ik hoop natuurlijk wel dat over een paar weken het aantal schooldagen weer uitgebreid kan worden maar als dat niet zo is, dan schikken we ons daar ook wel weer in. Gelukkig zijn we de laatste tijd heel handig geworden in het bijstellen van verwachtingen!
Volg mij ook op social media!
Reageren staat uit.