Vorige week was ik druk met een artikel over mijn doelen voor 2020. En niet alleen met een artikel: ik was al heel enthousiast plannen aan het maken voor een leuke uitbreiding van mijn bedrijfsactiviteiten. Maar dat moet even on hold.
Op het moment heb ik 4 belangrijke dingen in mijn leven. Eigenlijk wel meer maar dit zijn de echte prio’s. En dat zijn: mijn kind, de puppy opvoeden, werk en mijn relatie. Let wel: ikzelf sta daar als prio nog niet eens tussen.
En daar wringt ook de schoen. Want ik ben natuurlijk iemand die liever 1 ding goed doet dan 8 dingen half.
Kiki
Eerder vertelde ik al dat Kiki in een lastige fase zit. Dat is nog niet echt veranderd. Wel in de zin dat ze het op school beter naar haar zin lijkt te hebben maar thuis luistert ze voor geen meter en is het echt een Jantje lacht, Jantje huilt. En dat zijn we van haar niet gewend. Dus dat verdient extra aandacht.
Werk
Mijn werk heeft als grote voordeel dat ik het zelf in kan delen. Maar dat betekent niet dat er geen druk is. Druk om artikelen te publiceren, druk om een goede training af te leveren, druk om mensen die mijn schrijfcoaching doen goede feedback te geven. En druk om de plannen die ik allemaal nog heb, ook toe te gaan passen.
Ik roep weleens uit: ‘hoe doen mensen dat toch die een ‘echte baan’ hebben?’ maar dan ga ik natuurlijk voorbij aan het feit dat mijn werkweek stiekem ook veel uren telt. Zeker zo veel als de gemiddelde werkende moeder in loondienst.
Puppy
En dan hebben we nog Linux. Natuurlijk wisten wij van tevoren dat een puppy in huis veel energie kost. Daar waren we ook op voorbereid. We hebben ons goed ingelezen en er lang over nagedacht. Maar per saldo kost de hond nog meer energie dan we al dachten. En het gekke is: dat ligt eigenlijk niet eens aan Linux. Hij gedraagt zich (voor zover wij weten) als een normale puppy. Maar het zit ‘m meer in de relatie tussen Kiki en Linux. Als ik tijdens schooltijden met Linux train, luistert ie eigenlijk best behoorlijk goed maar zodra het element 😉 Kiki er ’s middags weer bij komt, wordt het lastiger. Want ik kan haar 100 x zeggen dat ze niet moet gaan gillen als ie aan haar teentjes snuffelt omdat ze hem daarmee uitdaagt, het komt niet over. En als we hem samen uitlaten en ik haar vraag om naast mij te blijven lopen omdat ik Linux aan het leren ben om te volgen en niet te trekken aan de riem, huppelt ze 10 seconden later weer vrolijk voor ons uit.
En dus kan ik Kiki niet kwalijk nemen dat ze een kleuter is voor wie dit ook moeilijk is en Linux niet dat hij een puppy is die het ook nog allemaal moet leren. Maar per saldo kost het dus wel vreselijk veel geduld en energie.
Relatie
Ach ja, de valkuil waar veel stellen in trappen is ons niet vreemd. Met allebei een druk leven, een klein kind en een puppy gebeurt het regelmatig dat je ’s avonds elkaar aankijkt en denkt ‘O ja, jij ook hier?’ En nu chargeer ik het natuurlijk een beetje want wij zijn wel een prima team maar het thema relatie wordt in een periode als deze wel snel een sluitpost. Misschien ook logisch na 15 jaar huwelijk maar niet oké.
En dus moet er even wat anders
Tot nu toe werkte ik tijdens schooltijden. En als ik tussendoor even pauze had, liet ik Linux uit of deed wat oefeningen met hem. De eerste prio was dus werk en daarna kwam Linux. Toch merken we dat als we consequent veel met hem oefenen en trainen hij wel snel en goed leert. En we denken dat we er alle vier bij gebaat zijn dat we een goed opgevoede en gesocialiseerde hond krijgen. En dus gaat de opvoeding van Linux even voor en bekijk ik per dag of er nog tijd en energie overblijft om te werken. Want vanaf respectievelijk half 3 ’s middags en 6 uur s’ avonds, vragen die andere twee prio’s ook weer aandacht. En die verdienen zij ook!
O ja, en die tijd voor mezelf moet ik er dus nog even tussendoor zien te fietsen 😉
Volg mij ook op social media!
Reageren staat uit.