Als ik iets lekker vind om in het najaar en de winter te eten dan is het wel stoofvlees. En ik heb het ook al vaak met succes klaargemaakt. Maar er is iets raars aan de hand. De laatste paar keren dat ik het probeerde te maken is mijn stoofvlees mislukt. En ik sta voor een raadsel waarom.
Buiten het feit dat ik stoofvlees in alle soorten en smaken heel lekker vind, vind ik het ook ontzettend gezellig om te maken. Het kost eigenlijk niet eens veel moeite maar vooral veel tijd. Lekker voor een lome zondagmiddag dus. Bijkomend voordeel: je huis gaat er zo lekker van ruiken.
Alleen is de teleurstelling dan wel erg groot als je pan urenlang op het vuur heeft gestaan en je vlees alsnog smaakt naar schoenzolen.
Toch denk ik dat ik alle ‘basisregels’ voor stoofvlees goed doe. Denk even met me mee:
Voorbereiding
Ik zorg ervoor dat ik goed vlees heb. Goed dooraderde runderriblappen doen het toch altijd wel goed? Ik laat het vlees op kamertemperatuur komen (net als alle andere ingrediënten) en dep het goed droog.
Verder heb ik een pan die volgens mij bij uitstek geschikt is voor stoofvlees: zo’n gietijzeren van Le Creuset die de warmte goed geleidt.
Vlees snijden en aanbraden
Ik snij de riblappen in wat kleinere blokjes en bak ze in porties in een goed verhitte pan rondom bruin. Ik doe het juist in porties om te voorkomen dat er een te grote berg vlees ineens de pan in gaat en het daardoor niet aanbraadt. Het aangebakken vlees hou ik apart zodra ik de rest van het bouquet de pan in doe.
Dan voeg ik de groenten toe
Bij een stoofpot kan natuurlijk vrij veel maar meestal bestaat mijn bouquet zeker uit ui, wortel, knoflook en knolselderij. Uiteraard gaan er ook wat kruiden bij en zeker een paar blaadjes laurier en kruidnagel.
Vlees er weer bij en dan: het zuurtje
Naar ik begreep is het zuurtje dat je toevoegt niet alleen bedoeld voor de smaak maar ook om de reactie op gang te brengen die maakt dat het vlees na een paar uur stoven lekker mals uit elkaar valt. Ik kies meestal voor bier of wijn en voeg dat (op kamertemperatuur) langzaam langs de rand van de pan toe. Een enkele keer gaat er nog wat azijn of tomatenpuree bij maar dat is afhankelijk van het recept.
Nog wat extra’s?
Tot slot voeg ik soms nog wat extra’s toe. Denk aan spekblokjes of een plak ontbijtkoek om de saus ook lekker in te laten dikken.
So far so good?
Persoonlijk denk ik dat ik tot nu toe steeds de juiste dingen gedaan heb. En dat het pas misgaat bij het daadwerkelijke stoven.
Stoven op inductie
Wij hebben namelijk een inductiekookplaat en hoewel ik die al 14 jaar heb en er ook best weleens stoofvlees wél gelukt is, vind ik het toch best tricky om op inductie te stoven. Overigens heb ik dat met eieren koken ook. De ene keer zijn mijn eieren na 10 minuten koken keihard en de andere keer is de dooier nog gedeeltelijk vloeibaar.
Hoe dan ook: inductie is best lastig te regelen. En je wilt natuurlijk dat je vlees stooft en niet kookt want dat lijkt me juist een garantie voor taaiheid. In de oven heb ik ook weleens geprobeerd.
Stooftijd
De juiste stooftijd is natuurlijk ook belangrijk. Overal lees ik dat riblappen wel 2 a 3 uur mogen stoven maar zelfs als ik de mijne een hele dag laat stoven, wil het nog niet lukken. Het eten ruikt goed en ziet er goed uit maar het vlees wordt gewoon niet mals.
Frustrerend als stoofvlees mislukt
En dus blijft het vooralsnog een mysterie waarom mijn stoofvlees niet lukt. Vooral omdat het me vaak genoeg ook wél gelukt is. Maar ik ben niet voor één gat te vangen en probeer het dit weekend gewoon weer een keer. De pizzakoerier is tenslotte snel genoeg ingeschakeld 😉
Heb jij nog briljante tips waar ik niet aan gedacht heb? Deel ze dan gerust.
Volg mij ook op social media!
2 reacties
Kristel, als je denkt dat het aan de inductie ligt, probeer het eens om je Creuset in de oven te zetten en zo het vlees te stoven….
Ja dat heb ik ook al eens geprobeerd. Is alleen wat krap gezien het formaat van mijn pan. Ik krijg nu ook van verschillende kanten de tip om eens een crockpot/slowcooker te proberen. Bijkomend voordeel: daar kun je nog veel meer in klaarmaken