De afgelopen periode heb ik niet zo veel gelezen als ik gewend ben om te doen. Toch heb ik weer 5 boekreviews voor je. Zit er iets voor jou tussen?
De Nachtroos – Lucinda Riley
Jaipur, India, 1911. Vlak voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog reist de elf jarige Anahita met de familie van een rijke vriendin mee naar Engeland. Daar ontmoet ze de jonge Donald Astbury, erfgenaam van het prachtige, afgelegen landgoed Astbury, en zijn sluwe moeder. De reis naar Engeland verloopt door deze ontmoeting heel anders dan Anahita ooit had kunnen denken…
Een eeuw later komt actrice Rebecca Bradley voor een nieuwe film naar het inmiddels vervallen landgoed. Ze hoopt daar te kunnen ontsnappen aan de paparazzi en roddels die haar in Amerika achtervolgen. Tijdens het filmen ontmoet ze de Indiase Ari Malik, die naar Astbury is gekomen op zoek naar zijn familiegeschiedenis. Samen ontrafelen ze de duistere geheimen rond Astbury Hall en komen steeds dichter bij de waarheid die decennialang verborgen bleef.
Hoe krijgt ze het toch steeds voor elkaar? Inmiddels ken iedereen Lucinda Riley volgens mij wel als de schrijfster van de Zeven Zussen-serie. Maar daarnaast heeft ze nog een aantal andere romans geschreven. En ook in dit boek, weet ze je weer op een meesterlijke manier in een bepaalde tijd en cultuur mee te nemen. De afwisseling tussen heden en verleden is ook een bekend gegeven uit haar andere boeken. Ik kan niet anders zeggen dan dat ook De Nachtroos weer leest als een trein.
Facade – Esther Verhoef
Hij leek zo aardig.
Dat je hem ontmoette, was toeval.
Of niet?
Twee jaar na haar pijnlijke scheiding komt jonge moeder Iris van der Steen eindelijk aan vakantie toe. Een roadtrip dwars door snikheet Europa met oldtimer Toet, en stapels cassettebandjes uit haar jeugd, moet haar dichter bij zichzelf en bij haar reislustige moeder in Portugal brengen. Wanneer ze de knappe, charismatische sportinstructeur Mischa de Jong laat instappen lijkt de reis een romantische wending te nemen.
Maar Mischa is niet wie hij zegt te zijn.
Als ik een nieuw boek van Esther Verhoef zie, dan koop ik het tegenwoordig gewoon blindelings zonder de achterflap te lezen. Haar boeken staan toch wel garant voor spanning. Dat is ook zo bij Facade. Ik vond het niet bloedstollend spannend en op sommige momenten misschien een tikkeltje voorspelbaar maar het heeft me geen teleurgesteld.
Negen volmaakte vreemden – Liane Moriarty
Negen gasten verzamelen zich in een exclusief wellnessresort. Sommigen zijn hier om af te vallen, anderen proberen hun leven een gezonde draai te geven, en een enkeling is er nog niet aan toe om de precieze reden van het bezoek onder ogen te zien. Ondanks alle luxe, meditatie en mindfulness is iedereen zich ervan bewust dat ze ook flink aan het werk moeten. Maar niemand kan zich voorstellen hoe zwaar de komende tien dagen zullen worden.
Frances Welty, een voormalig succesvol romanschrijfster, arriveert bij Tranquillum House met een pijnlijke rug en een gebroken hart. Ze is direct gefascineerd door haar medegasten. De meesten van hen zien er totaal niet uit alsof ze een detoxkuur nodig hebben. Maar degene die haar nog het meest betovert is de eigenaresse van het resort. Kan deze vrouw werkelijk alle antwoorden hebben waarvan Frances niet eens wist dat ze die zocht? Moet Frances haar twijfels overboord gooien en zich volledig overgeven aan het bijzondere programma dat Tranquillum House aanbiedt – of moet ze maken dat ze wegkomt?
En het duurt niet lang voordat iedere gast in Tranquillum House zich dit begint af te vragen…
Mwah, dit boek vond ik nou niet echt een aanrader. Het thema is leuk en het is ook best vlot geschreven maar het plot vind ik niet sterk. De opbouw van het verhaal verloopt wat traag en je zit steeds te wachten op wat er te gebeuren staat. Vaak is dat juist leuk aan een boek maar in dit geval niet. Vooral niet omdat het verhaal ongeveer halverwege het boek nogal een vreemde en ongeloofwaardige wending neemt. Nope, ik was teleurgesteld toen ik het uit had.
Het Bernini Mysterie – Dan Brown
In het onderzoeksinstituut CERN in Zwitserland wordt het levenloze lichaam van een wetenschapper gevonden. Hij is vermoord en zijn borst is gebrandmerkt met een mysterieus symbool. Robert Langdon wordt verzocht het symbool te duiden en hij ontdekt het onmogelijke: het symbool is afkomstig van een eeuwenoude, uitgestorven gewaande broederschap die de vernietiging van het katholicisme nastreefde: de Illuminati.
Dan wordt onthuld dat er een tijdbom in het Vaticaan verborgen is. De timing is perfect: de kerkleiders zijn bijeen om een nieuwe paus te kiezen en het wemelt van de pers. Om de bom te vinden moet Robert Langdon zijn unieke kennis van de Illuminati inzetten, en zijn zoektocht stuurt hem dwars door Rome langs verzegelde crypten, gevaarlijke catacomben en verlaten kerken.
Een oudje deze keer. En zelfs een boek dat ik al eens eerder gelezen had. Normaal herlees ik niet vaak boeken maar aangezien ik laatst naar Rome ging vond ik het ter voorbereiding wel leuk om dit boek dat zich grotendeels in Rome afspeelt nog eens te lezen. Natuurlijk wist ik al wel hoe het afliep maar als je het als lezer dan toch nog spannend vindt heb je als schrijver een goed boek afgeleverd.
Gouden Kooi – Camilla Lackberg
Voor de buitenwereld lijkt het of Faye alles heeft: een perfecte man, een geliefde dochter en een luxeappartement in de meest chique wijk van Stockholm. Maar duistere herinneringen uit haar jeugd in Fjällbacka achtervolgen haar en ze voelt zich steeds meer gevangen in een gouden kooi. Ooit was ze een sterke vrouw met ambities, maar voor Jack heeft ze alles opgegeven. Als hij haar verlaat, stort haar hele wereld in. Ineens heeft ze helemaal niets meer. Eerst is ze radeloos, maar dan besluit ze zich niet zomaar gewonnen te geven en beraamt ze een meedogenloos wraakplan.
Van Camilla Lackberg las ik bijna al haar thrillers al die zich afspelen in en rond Fjallbacka. Dit boek speelt zich in een iets andere setting af dan gebruikelijk bij Lackberg. Ik vond Gouden Kooi leuk om te lezen maar niet zo spannend als haar andere boeken. Al lezende snap je heus wel dat dingen niet zijn zoals ze lijken en de spanning wordt maar heel minimaal opgevoerd. Je voelt dat er de hele tijd onderhuids iets broeit maar als dat dan tot uitbarsting komt (wraak!), ben je er niet zo ondersteboven van als je zou verwachten. Maar evengoed toch wel een aanrader.
Reageren staat uit.