Afgelopen maand was ik op citytrip naar Rome met mijn zus. Vandaag vertel ik je wat we daar gedaan hebben en geef ik je wat tips voor reis en verblijf.
Rome – De Eeuwige Stad en De Heilige Stad
Ik heb in mijn leven al veel stedentrips gedaan maar in Rome was ik nog nooit geweest. Daar kreeg ik tijdens deze citytrip acuut spijt van. Want wat is er veel te zien en te doen in Rome. Veel meer natuurlijk dan je in een stedentrip van een paar dagen kunt proppen. Jammer genoeg hebben wij ook alleen maar een aantal highlights kunnen doen maar het smaakte naar meer dus wie weet kom ik er nog eens terug.
Rome – vlucht
Wij vlogen met Ryanair vanaf Eindhoven Airport. En omdat we alleen met handbagage vlogen, was de vlucht ook prima betaalbaar. Onze ouders wonen 10 minuten van de luchthaven dus we hadden ook geen last van dure parkeertarieven of zo.
Ryanair blijft natuurlijk wel een veredelde busmaatschappij in de lucht maar wat maakt dat uit voor die 2 uurtjes?
Rome – van de luchthaven naar de stad
Wat ik bij iedere stedentrip belangrijk vind om van tevoren uit te zoeken is ‘hoe kom ik uiteindelijk in de stad?’ Dat is voor Rome niet anders. Nou moet ik zeggen dat luchthaven Ciampino een iets slechtere verbinding met de stad heeft dan de andere luchthaven. Je kunt wel met de bus naar Rome maar dan kom je uit bij Station Termini in Rome en moet je alsnog met tram of bus verder naar je accommodatie.
Toen wij op dag 2 langs dat station Termini reden was ik blij dat dat niet mijn eerste kennismaking met Rome was geweest. Wat een mierenhoop!
Wij hadden het onszelf namelijk makkelijk gemaakt door via ons Guest House een taxi te regelen. De chauffeur stond ons bij aankomst op de luchthaven keurig op te wachten en bracht ons in een half uur tot aan de deur van ons Guest House. En omdat we voor de terugvlucht al om 5 uur ’s ochtends op het vliegveld moesten zijn hebben we het terug op dezelfde manier gedaan. Ja, dat kost dan EUR 40 voor 2 personen per enkele reis, maar je komt wel een stuk comfortabeler aan.
Rome – Accommodatie
Je hoeft maar Rome op Booking.com of een andere hotelsite in te toetsen of de hotels vliegen je om de oren. Logisch voor een stad die zo toeristisch is. Dus waar ga je dan op selecteren? Ik zocht een goede ligging (op loopafstand van de belangrijkste bezienswaardigheden) en goede reviews. Daar begin ik mijn selectie meestal mee. Nadat ik een shortlist had gemaakt en die met mijn zus had doorgenomen kozen we voor Guest House Al Conservatorio. Een prima keuze zo bleek!
Guest House Al Conservatorio is een modern pension en niet een echt hotel. Er is dus geen lobby of restaurant maar na aankomst van de luchthaven werden wij heel vriendelijk ontvangen door de eigenares Giuilia. Zij leidde ons rond en we konden voor veel informatie prima bij haar terecht. Onze kamer was groot en keurig met een prima badkamer. De ligging van het Guest House was ook top. Rustig in een zijstraat maar je staat wel binnen het kwartier bij veel belangrijke bezienswaardigheden. Leuke bijkomstigheid: je hoeft de Tiber maar over te steken en je staat midden in Trastevere met haar leuke restaurantjes.
Omdat het een guesthouse is, konden we niet ontbijten in het hotel zelf maar we kregen vouchers voor een ontbijt bij een bar in de buurt. En dat was prima. Een gezellig klein ontbijttentje. Standaard kreeg je een croissant met koffie en jus maar voor een paar euro kon je dat ook uitbreiden als je wilde.
Dit Guest House werd op Booking.com met een 9,4 beoordeeld en ik kan die hoge score nu ook uit eigen ervaring beamen.
Rome – Van dag tot dag
Een waarschuwing is hier wel op zijn plaats: hoewel wij weliswaar drie volle dagen in Rome waren is dat bij lange na niet genoeg om alle highlights te bekijken. Ik las ergens op een website dat je alle highlights best in 1 dag kunt doen maar dat lijkt mij onmogelijk.
Aankomstdag
Op onze eerste dag kwamen wij rond zessen bij ons hotel aan. Nadat we ons even opgefrist hadden, staken we de Tiber over en dineerden we in een heel gezellig restaurantje in Trastevere. Na het eten waren we toch best moe van de lange reisdag, struinden we nog wat rond en gingen toen terug naar het hotel.
De eerste volle dag
Ik had bedacht dat het handig zou zijn om voor de eerste volle dag kaartjes te reserveren voor de hop-on hop-off bus. Op die manier hoefden we a) niet alles te lopen (handig aangezien mijn zus fysiek niet de sterkste is) en zouden we b) automatisch al langs veel bezienswaardigheden komen. Ter plekke konden we dan uit de bus stappen, de bezienswaardigheid bekijken en bepalen of we er op een later moment nog naar terug wilden voor een uitgebreider bezoek.
Vanuit de bus kwamen we eerst langs Castel Sant’Angelo ofwel de Engelenburcht, een zeer imposant bouwwerk.
Vervolgens reden we min of meer langs Park Borghese in de richting van de Spaanse Trappen. Daar zijn we uit de bus gestapt om de Spaanse Trappen te bewonderen. Het was erg mooi en dat gold ook voor de straten er direct omheen. Overal dure, luxe merken.
Vanaf de Spaanse Trappen wandelden we naar de Trevifontein. Nog zo’n highlight die je echt gezien moet hebben. Ik vond de Trevifontein veel groter dan ik gedacht had dat hij zou zijn. De legende gaat dat als je een muntje over je schouder in de fontein gooit, dat je dan nog eens terugkomt in Rome. Ehm, da’s leuk om te doen maar het publiek stond 3 rijen dik voor de fontein dus als we dat al hadden willen doen, dan hadden we ons eerst door 3 rijen mensen naar voren moeten worstelen.
Na ons uitstapje naar de Trevifontein pakten we opnieuw de bus en bleven we zitten tot aan het Colosseum. Ter referentie: het was toen al ver na lunchtijd dus bij aankomst bij het Colosseum haalden we eerst ergens een broodje.
En dan sta je dus bij dat Colosseum en kun je alleen maar denken ‘Wow!’ Ik had een beetje hetzelfde gevoel van ontzag dat ik ook in Egypte wel gehad heb bij bijvoorbeeld de tempel van Luxor. Het idee dat dat eeuwen geleden door mensenhanden gemaakt is. Zo imposant en overweldigend.
Vanuit huis had ik alleen zogenaamde ‘skip the line tickets’ geboekt voor de bus en de Vaticaanse Musea met de Sixtijnse Kapel maar nu we het Colosseum van buiten zagen wilden we er ook wel graag meer van zien. Ter plekke aansluiten in de rij bleek niet zo’n goed idee want voor je het wist was je twee uur verder. Dus probeerde ik of ik voor 2 dagen later nog een tour kon boeken. Helaas! Alles vol. Dat was dus wel jammer. Zorg dus als je naar Rome gaat dat je ook voor het Colosseum van tevoren tickets boekt. Of ga dusdanig lang dat je het kunt veroorloven om lang in de rij te staan.
Na het Colosseum wandelden we via het Forum Romanun, hét centrum van het oude Romeinse Rijk met al haar opgravingen terug naar het Piazza Venezia waar we ’s ochtends op de bus gestapt waren. Aan dat plein ligt ook het – in mijn ogen redelijk lelijke Monumento Vittorio Emanuele II. Dat is het bouwwerk dat de eenwording van Italie herdenkt. Het altaar van het vaderland.
Inmiddels was het laat in de middag en besloten we naar ons guesthouse terug te wandelen om even uit te rusten en op te frissen.
’s Avonds aten we bij Queen Bee, een restaurant waar ze uitblinken in pizza’s, kreeft en burgers. Mijn zus is niet zo dol op allerlei pastagerechten (handig in Italie ;-)) dus dit leek een prima keuze. En dat was het ook. De burgers waren superlekker en de bediening heel aardig.
En zo eindigden we met goedgevulde buikjes onze eerste volle dag in Rome.
De tweede volle dag
Deze dag was helemaal gereserveerd voor Vaticaanstad. Vanuit huis had ik al ‘skip the line tickets’ geboekt voor de Vaticaanse Musea en de Sixtijnse Kapel.
Op ons gemak wandelden we na het ontbijt naar Vaticaanstad. Wij hadden tickets voor 11 uur ’s ochtends dus we hadden eerst tijd om het Sint-Pietersplein en de basiliek vanaf de buitenkant te bewonderen.
Om 11 uur moesten we achter een gids aanlopen naar de ingang van de Vaticaanse Musea. Nou was dat een wandeling van al ruim 20 minuten. En je moet je voorstellen dat wij niet de enige groep waren die achter een gids met een vlaggetje aanliepen. Italiaanse chaos! Eenmaal aangekomen bij de ingang van de Vaticaanse Musea moesten we vervolgens nog een half uur door zo’n Efteling-achtige wachtrij voordat we goed en wel bij de security binnen waren. ‘Skip the line’ was dus een beetje een misleidende term.
Maar goed, eenmaal binnen konden we op eigen houtje door de musea wandelen wat er in de praktijk op neer kwam dat je voetje voor voetje samen met nog honderden andere mensen achter elkaar aanliep.
We zagen ontzettend veel kunstschatten en pracht en praal. In zaal 1 roep je nog ‘oh’ en ‘ah’ en maak je aan de lopende band foto’s maar na een uur kunstschatten wilde ik alleen nog maar de Sixtijnse Kapel. Begrijp me niet verkeerd: ik had de musea voor geen geld willen missen maar het was wel erg veel en misschien ben ik wel gewoon iets te veel een cultuurbarbaar om daar urenlang mijn aandacht bij te kunnen houden en bij ieder voorwerp stil te staan.
Na voor mijn gevoel urenlang voortgeschuifeld te hebben, kwamen we dan eindelijk bij de Sixtijnse Kapel. Zelfs als je niet gelovig bent zoals ik is dit om meerdere redenen natuurlijk een geweldig hoogtepunt. Voor de katholieke wereld is de Sixtijnse Kapel even het centrum van de wereld op het moment dat er tijdens een conclaaf een nieuwe paus gekozen moet worden. Dat historische besef alleen al geeft de kapel een heel speciale dimensie.
En natuurlijk sta je je te vergapen aan de schilderingen van Michelangelo. Zeer maar dan ook zeer indrukwekkend. Het was het lange wachten en de schuifelende route meer dan waard. Je mag in de Sixtijnse Kapel zelf geen foto’s maken en de aanwezige suppoosten proberen je ook zo snel mogelijk weer naar buiten te bonjouren maar als je in het midden van de kapel even rustig blijft staan heb je echt wel voldoende gelegenheid om alles in je op te nemen.
Toen we eenmaal weer buiten stonden was het inmiddels al halverwege de middag. Wij maakten toen de klassieke toeristenfout die je tijdens iedere trip wel een keer maakt: met te veel trek gaan eten bij een restaurant vlakbij een toeristische attractie. Het gevolg: voor veel te veel geld en slechte service een taaie croissant en lasagne eten.
Maar goed. Toen hadden we dus de musea en de Sixtijnse Kapel wel gezien maar nog niks van de Sint-Pieter zelf. En zo liepen we dus maar weer terug naar het Sint-Pietersplein terwijl we onderweg een flinke plens regen over ons heen kregen. Eenmaal terug op het Sint-Pietersplein sloten we aan in de rij om de basiliek binnen te kunnen. Wachttijd deze keer: een half uur.
Ook dit was het wachten wel weer waard hoor. De Sint-Pieter is prachtig. En we zagen ook een paar leden van de Zwitserse Garde. De dag na ons bezoek aan de Sint-Pieter was het Palmzondag dus op het Sint-Pietersplein werd alles al in gereedheid gebracht voor de mis om de heilige week in te luiden. Ook indrukwekkend om mee te maken.
Van het feit dat Vaticaanstad een apart land is binnen de grenzen van de stad Rome merk je overigens niet heel veel. De ‘grens’ wordt gevormd door de stadsmuur en een rij paaltjes tussen het Sint-Pietersplein en het Piazza pio XII. Wel was het behoorlijk druk bij het postkantoor van Vaticaanstad waar verzamelaars graag in de rij staan voor een toch wel unieke postzegel lijkt mij.
Moe maar voldaan slenterden we aan het einde van de middag terug naar ons hotel. Na ons even opgefrist te hebben, liepen we het centrum weer in en kwamen in een straatje achteraf bij een authentiek Italiaans restaurant uit. Ook daar hebben we weer heerlijk gegeten. En die tiramisu …..!
De derde volle dag
Natuurlijk hadden we ons ook op deze derde dag vol op alle bezienswaardigheden kunnen storten maar we hebben er bewust voor gekozen om dat niet te doen.Om te beginnen was het ons al lang duidelijk geworden dat we toch niet alles konden zien wat we wilden zien. En ten tweede vinden we het ook allebei leuk om gewoon door een stad rond te slenteren, wat te drinken en gewoon ‘normaal’ om je heen te kijken.
Na het ontbijt zijn we eerst naar een groot warenhuis (Rinascente) gelopen. Dat is een soort Bijenkorf + zeg maar. Ze hebben er in ieder geval een heel mooi dakterras met een prachtig uitzicht over de stad en goddelijke limoentaart. De koffie en het gebak waren samen bijna duurder dan de goedkoopste avondmaaltijd van het weekend maar dat mocht de pret niet drukken.
Ook hebben we vandaag nog het Pantheon bezocht want dat was er eerder nog niet van gekomen. Weer zo’n indrukwekkend bouwwerk. En weer lange rijen 🙁
Verder hebben we vooral veel rondgeslenterd, souvenirs gekocht en ’s avonds weer gegeten bij Queen Bee. Normaal ga ik op een stedentrip niet snel 2 keer bij hetzelfde restaurant eten maar dit was gewoon echt goed bevallen. Ze herkenden ons nog en we kregen aan het einde van de avond een limoncello van het huis en een kus van de serveerster.
En zo kwam er een einde aan onze trip aangezien we de volgende ochtend al weer heel vroeg naar Eindhoven vlogen.
Rome – Algemeen
Zou ik nog eens terug willen? Zondermeer! Er is nog zo veel wat ik niet gezien heb. We hebben alles op een vrij relaxte manier bekeken en ja, we hadden meer in die paar dagen kunnen proppen maar of dat (zeker voor mijn zus) comfortabel was geweest vraag ik me af.
Ik zou graag naar Villa Borghese gegaan zijn. Of het Colosseum in. Of gewoon wat willekeurige kerken bekijken. De Engelenburcht bezichtigen. En ik had op culinair gebied nog wel wat authentieker en uitgebreider Italiaans willen eten. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Rome is natuurlijk één groot openluchtmuseum. Overal waar je kijkt ademt de stad historie.
Wat me wel enorm verbaasde was de ontzettende drukte. Nou ben ik toch al vaak in Europese hoofdsteden en ook in andere wereldsteden geweest, maar ik heb het nog niet vaak ergens zo druk meegemaakt als in Rome. Noem een willekeurige toeristische attractie als bijvoorbeeld de Eiffeltoren in Parijs of Buckingham Palace in Londen en dan weet je dat het daar druk is. Maar in Rome leek het wel druk in het kwadraat.
Af en toe had ik echt moeite om alle indrukken en prikkels die door de dag heen bij me binnen kwamen te verwerken. En dat heb ik -zoals ik al zei- toch niet vaak ergens anders meegemaakt.
Maar de conclusie is dat Rome een geweldige stad is. En ja, ik hoop er nog eens terug te komen. Als ik hem moet ranken in het rijtje favoriete Europese hoofdsteden wordt dat lastig. Parijs is immers al ‘mijn’ stad en ook Lissabon en Berlijn eindigen hoog in de ranking. En natuurlijk zijn er ook nog veel steden waar ik nog niet geweest ben maar wel graag heen wil.
Volg mij ook op social media!
Reageren staat uit.